یه زمانی شهری بود به اسم شهر ری و قریه ای بود به اسم طهرون. و سال ها گذشت.

یه زمانی آب و هوای طهرون معرکه بود و این شهر برا خودش دب دبه و کب کبه ای داشت ولی الان از " اون ها فقط خاطره هاشون می مونه " . یه زمانی آب طهرون از لحاظ سبکی، زلالی و سلامتی جزء ده آب برتر جهان بود ولی الان، به علت کمبود آب در این شهر چند میلیونی و اجبار در استفاده از آب دهها چاه عمیق و به علت نبود شبکه فاضلاب شهری، آب این شهر دارای نیترات حاصل از نفوذ چاه های توالت خانگیه که تقریباً می شه گفت با هیچ فیلتری هم قابل تصفیه نیست.

این از آبش و اما هواش، وجود صدها کارخانه در داخل و اطراف تهران، خودروهای فرسوده و دودزا، گرد و خاک، باران های اسیدی و .... دیگه هیچ دفاعی در پاک بودن این هوا باقی نذاشته.

 فرار لک لک ها و دهها پرنده و چرنده دیگر از پایتخت گواه خوبی از شدت آلودگی هوای این بیغوله آباده. نکته جالب و عجیبی که جدیداً اتفاق افتاده کوچ دسته جمعی تعدادی از پرندگان به دریاچه چیتگر در این شهره.

براساس گزارشی که شرق در این باره نوشته است، یکی از نگهبان های دریاچه گفته است: از یک ماه پیش آمده‌اند، اول تعدادشان کم بود بعد یکباره زیاد شدند، خیلی هم با مردم راحت هستند و پفک و کرانچی و نون می‌خورند، گاهی هم دیدم از ماهی‌های ریز توی آب بر می‌دارند اما چون ماهی‌ها خیلی کم روی سطح آب می‌آیند به همین خاطر بیشتر از غذایی که مردم برایشان می‌ریزند تغذیه می‌کنند.